Czym różni się psycholog od psychoterapeuty?

Wszyscy wiemy, że warto dbać o swoje zdrowie i kondycję fizyczną. Regularnie odwiedzamy lekarzy, wykonujemy niezbędne badania i dbamy o ruch. Często jednak zapominamy o tym, że na zdrowie człowieka składa się także jego stan psychiczny. O wizytach u odpowiednich specjalistów przypominamy sobie dopiero wtedy, gdy dotykają nas problemy emocjonalne. Pojawia się wtedy z reguły dosyć istotne pytanie - do kogo udać się po pomoc? Do psychologa? Czy może raczej do psychoterapeuty? Sprawdźmy, jakie są różnice między tymi specjalistami.

Kto to jest psycholog?

Psycholog to osoba, która ukończyła pięcioletnie studia magisterskie o tym właśnie kierunku. Podczas ich trwania, studenci wybierają konkretną specjalność, zależnie od swoich zainteresowań, dzięki czemu mogą być później ekspertami w węższej dziedzinie psychologii. Do wyboru jest między innymi psychologia dziecka, spychologia społeczna, kliniczna, rehabilitacji i niepełnosprawności, psychologia pracy i organizacji, a także psychologia oświaty i edukacji. Zawód psychologa, nabyty po ukończeniu studiów, jest zawodem samodzielnym - oznacza to, że psychologowie prowadzą najczęściej indywidualną praktykę.

Po ukończeniu studiów psycholog pracujący w ochronie zdrowia ma możliwość kontynuowania nauki, podejmując specjalizację w kolejnej dziedzinie, jaką jest psychologia kliniczna. Nauka trwa kolejne 4 lata i kończy się państwowym egzaminem specjalizacyjnym, który jest zbieżny z egzaminami, jakie zdają pielęgniarki i lekarze. Oznacza to, że specjalista psychologii klinicznej spędził co najmniej 9 lat na kształceniu się w zawodzie.

Kim jest psychoterapeuta?

Psychoterapeuta z kolei jest specjalistą, którego zadaniem jest leczenie, rehabilitacja i profilaktyka zaburzeń psychicznych. Pracuje on w oparciu o relację terapeutyczną, skupiając się na zdrowiu psychicznym pacjenta. Praktykowanie tego zawodu wiąże się z posiadaniem wysokiej moralności i odpowiednim przygotowaniem osobowościowym.

Kształcenie psychoterapeutyczne można rozpocząć po ukończeniu studiów magisterskich o kierunku humanistycznym, społecznym lub studiów medycznych. Co ciekawe, psychoterapeuta nie musi być psychologiem, jednak w celu otrzymania certyfikatu i dyplomu, będzie musiał uzupełnić swoją wiedzę z zakresu psychologii klinicznej.

Edukacja przyszłego psychoterapeuty opiera się na szkoleniu teoretycznym i praktycznym, stażach klinicznych, superwizji i doświadczeniach własnej psychoterapii. By osoba taka mogła otrzymać certyfikat, musi spełnić wymogi formalne, udokumentować konkretną liczbę godzin pracy psychoterapeutycznej z pacjentami, będąc poddawaną superwizji, a następnie zdać egzamin. Podstawowy czas kształcenia psychoterapeuty, uwzględniając ukończone najpierw studia magisterskie, wynosi od 12 do 15 lat.

Kiedy nie wiadomo, do kogo z nich się udać

W przypadku, gdy nie mamy pojęcia, czy powinniśmy udać się do psychologa, czy do psychoterapeuty, dobrym pomysłem jest znalezienie osoby, która jest specjalistą w obu tych dziedzinach. Przykładowo w Lęborku pracuje Psycholog, psychoterapeuta, seksuolog Sara Wróblewska. Wybranie się do tej ekspertki z pewnością będzie dobrym pomysłem – zajmuje się ona bowiem pomocą psychologiczną, psychoedukacją, a także terapią par i psychoterapią indywidualną. Korzystając ze swojego wieloletniego doświadczenia oraz nurtu psychologii poznawczo-behawioralnej, z pewnością trafnie zdiagnozuje nasz problem i pomoże znaleźć rozwiązanie sytuacji, która nas dotyka.