Terapia zajęciowa

Termin terapia zajęciowa oznacza sposób rehabilitacji fizycznej, psychicznej, społecznej i zawodowej polegający na angażowaniu rehabilitowanej osoby w różne rodzaje i formy aktywności życiowej oraz odpowiednim do potrzeb kształtowaniu warunków otoczenia materialnego i społecznego.

Rodzaje terapii zajęciowej

Wyróżniamy kilka rodzajów terapii zajęciowej, zależnie od jej przebiegu:

• arteterapia jest terapią poprzez sztukę,

•  ergoterapia rozwija pacjenta poprzez wykonywaną pracę,

• estetoterapia polega na kontakcie pacjenta z naturą.

Arteterapia

Zaliczana jest do psychoterapii, a jej głównym medium są różnego rodzaju obiekty artystyczne. W arteterapii może uczestniczyć każda osoba. Mimo że mowa tu o twórczości, wcale nie trzeba być uzdolnionym, ani posiadać konkretnych umiejętności.

Arteterapia nie służy wyszukiwaniu talentów, ani nie ma niczego wspólnego z ocenianiem konkretnych przejawów twórczości. Dla osób poddających się arteterapii rysunek, malarstwo, taniec lub rzeźba są jedynie bramą do świata wewnętrznego, świata uczuć i emocji, który często jest dla pacjentów zamknięty lub bardzo ciężko dotrzeć do niego przy pomocy innych metod.

Ergoterapia

Oznacza terapię poprzez zajęcie, pracę.

W jej ramach prowadzi się wiele różnych zajęć m.in.: rzeźbiarstwo, tkactwo, krawiectwo, wikliniarstwo oraz wszelkiego rodzaju rękodzieło. Wykorzystuje się tutaj również wszystkie pozostałe formy terapii zajęciowej.

Rodzaj terapii dobierany jest dla pacjenta zgodnie z jego możliwościami i potrzebami. Jest stosowana również w ośrodkach poprawczych i zakładach karnych jako jedna z form resocjalizacji.

Estetoterapia

Jest to terapia poprzez kontakt z otoczeniem, np. krajobrazem. Wygląd otoczenia, w którym przebywamy może w znacznym, stopniu wpływać na nasze funkcjonowanie. Odpowiedni krajobraz daje szansę na niezapomniane przeżycia natury estetycznej i duchowej, np.:

•  pejzaż leśny może nas uspokoić,

• krajobraz nadmorskich plaż pozwala na wypoczynek i regenerację sił.

Doskonały jest spacer połączony z obserwacją krajobrazu i głębokim oddychaniem. Odmianą estetoterapii jest silwoterapia, czyli terapia poprzez spacery po lesie, w której wykorzystywana jest lecznicza siła drzew.

Najbardziej sprzyjającą porą jest wiosna, kiedy to drzewa odznaczają się dużą witalnością. W terapii tej duże znaczenie ma rodzaj drzewostanu, w którym aktualnie przebywamy.

To nie żadne czary mary

Konserwatywni mieszkańcy kuli ziemskiej traktują terapie bez lekarza i tabletek jak dziwactwo, czy znachorstwo. Zabobony mocno zakorzenione w społeczeństwie bardzo przeszkadzają w skuteczności terapii. Tylko otwarty na zewnętrzne bodźce człowiek może w pełni doświadczyć leczniczy wpływ terapii zajęciowej, choć to nie znaczy, że na opornych nie zadziała. Potrzebny jest większy okres czasu