Opóźniony rozwój mowy

Nabywanie umiejętności porozumiewania się u dzieci przebiega indywidualnie. O opóźnionym rozwoju mowy można mówić, jeśli dziecko ewidentnie różni się poziomem od rówieśników. Jest wiele przyczyn braku postępów w mówieniu, od tych związanych z ogólnym rozwojem oraz psychicznych i środowiskowych. Na szczęście istnieją metody wyrównywania tych różnic, np. skuteczne terapie logopedyczne.

Przyczyny opóźnionego rozwoju mowy

Mowa u dziecka rozwija się etapami, wpierw maluch głuży, potem gaworzy, by ostatecznie zacząć wypowiadać słowa i konstruować zadania.

Jeśli dziecko nie osiąga tego poziomu, należy poszukać przyczyn. Mogą mieć one źródła neurologiczne, związane z upośledzeniem umysłowym, psychologiczne lub środowiskowe.

Opóźniony rozwój mowy dzieli się na:

• samoistny, zwany prostym;
• niesamoistny, mający konkretną przyczynę lub związany z innymi zaburzeniami w rozwoju dziecka.

Najczęściej występuje u malucha brak nadawania mowy ze względu na nieumiejętność tworzenia wyrazów, przy jednoczesnym rozumieniu komunikatów. Dzieje się tak nawet przy prawidłowym rozwoju aparatu mowy i narządów artykulacyjnych. Oprócz dysfunkcji fizycznych lub psychicznych przyczyną takiego stanu rzeczy mogą być czynniki genetyczne albo zaniedbanie ze strony rodziców.

Leczenie opóźnionego rozwoju mowy

Po ukończeniu 3 roku życia, jeśli dziecko wykazuje co najmniej półroczne opóźnienie w rozwoju mowy względem rówieśników, należy podjąć terapię u specjalisty np. w gabinecie Logo Rytm. Zależnie od przyczyn zaburzeń, potrzebna jest diagnoza dziecka. Niekiedy konieczne jest zbadanie słuchu i ewentualne zaopatrzenie w aparat słuchowy. W problemach anatomicznych np. rozszczepieniu podniebienia może być konieczny zabieg.

Zastosowana po diagnozie terapia logopedyczna opiera się na stymulacji poprawnego artykułowania mowy, łącznie z dykcją i melodią. Ćwiczenia są często w formie zabawy i dzieci je lubią, a stosowanie ich systematycznie w lżejszych przypadkach daje szybkie i trwałe efekty.