Jak objawia się lęk separacyjny u psa?

Twój pies zaczyna przeraźliwie wyć, kiedy tylko zamykają się za Tobą drzwi od mieszkania? Sąsiedzi nieustannie skarżą się na hałas, a Ty próbowałeś już wszystkiego, by rozwiązać ten problem? Być może Twój pupil cierpi z powodu lęku separacyjnego, a słowo „cierpi” nie jest użyte tu przypadkowo. Dowiedz się, czym jest lęk separacyjny oraz jak go zwalczyć.

Lęk separacyjny – co to takiego?

Lęk separacyjny jest jednym z najczęściej występujących zaburzeń behawioralnych u psów. Weterynarze nazywają go wręcz „chorobą cywilizacyjną” współczesnych czworonogów. Zaburzenie to zazwyczaj dotyczy psów, które są mocno związane emocjonalnie ze swoim właścicielem, innym psem z tego samego gospodarstwa domowego lub miejscem zamieszkania. Mianem lęku separacyjnego określa się zespół patologicznych zachowań, które ujawniają się u pupila w warunkach izolacji od opiekunów. Jakie to zachowania? Oto kilka przykładów:

• wokalizacja (wycie, ujadanie, piszczenie trwające aż do powrotu opiekuna) będąca wynikiem silnego lęku,

• niszczenie przedmiotów i elementów wykończenia wnętrz,

• nadmierne pobudzenie psychoruchowe (nieustane krążenie po mieszkaniu, drapanie w drzwi),

• samookaleczanie.

Lęk separacyjny może pojawić się u psa każdej rasy, natomiast najczęściej ujawnia się on u mieszańców.

Jakie czynniki wywołują lęk separacyjny u psa?

Lęk separacyjny u psa może być wynikiem złej socjalizacji czworonoga lub jej braku. Celem socjalizacji jest wpojenie psu pożądanych przez właściciela wzorców zachowań oraz zasad i norm, jakie panują w domu i poza nim. Jeśli pies od małego nie będzie przyzwyczajany do czasowej nieobecności właściciela w mieszkaniu, każde rozstanie będzie dla niego traumatycznym i trudnym do zaakceptowania doświadczeniem.

Kolejnym powodem występowania omawianego zaburzenia są predyspozycje genetyczne. Niektóre psy mają skłonności do zaburzeń lękowych, które dziedziczą po rodzicach. Stany lękowe wykazują również czworonogi, które w przeszłości doświadczyły przemocy i które były poddawane przewlekłemu stresowi.

Zauważono również związek między zbyt wczesnym odseparowaniem szczenięcia od matki a występowaniem lęku separacyjnego. Takie szczenięta bardzo mocno przywiązują się do swoich opiekunów i traktują ich jak matkę. Wbrew pozorom nie jest to pożądany obraz relacji człowiek-pies, a zaburzenie.

Jak leczy się lęk separacyjny u psów?

Leczenie lęku separacyjnego nie jest łatwym procesem. Powinno opierać się ono na kontroli środowiska, modyfikacji zachowania pupila oraz stosowaniu leków zaleconych przez lekarza weterynarii. Jeśli chodzi o modyfikację niepoprawnego zachowania pupila, to warto zacząć od opracowania harmonogramu dnia psa. Jeśli zwierzę będzie w stanie przewidzieć, jakie wydarzenia będą towarzyszyć mu w ciągu całego dnia, zmniejszy to jego niepokój i stres związany z oddzieleniem od opiekuna. Ważne jest jednak to, by wszyscy członkowie rodziny stosowali się do opracowanych zasad oraz byli konsekwentni w swoich działaniach.

Nauce pożądanych zachowań sprzyja rozładowanie napięcia u psa. Przed planowanym wyjściem z domu warto poświęcić czas na dłuższy spacer z pupilem lub intensywniejszą zabawę. Zmęczony pies będzie miał mniej energii na „rozpacz” za opiekunem. Stosowanie leków uspokajających powinno odbywać się tylko za zgodą weterynarza i pod jego kontrolą.Doświadczenie pokazuje, że samodzielna walka z lękiem separacyjnym u psa jest niezwykle trudna i czasochłonna, co sprawia, że wielu opiekunów poddaje się już na samym początku i niejako przyzwyczaja się do tego, że „pupil jest niegrzeczny”. Jeśli samodzielna praca z psem nie przynosi żadnych efektów, warto skorzystać z profesjonalnej pomocy.

Leczenie lęku separacyjnego u psa z pomocą doświadczonego tresera

Treserzy, czyli osoby, które zawodowo zajmują się szkoleniem psów, znają problem lęku separacyjnego od podszewki. Swoim klientom proponują najczęściej trening posłuszeństwa prowadzony od podstaw oraz trening niezależności. W ramach tego drugiego specjaliści:

• starają się odwrażliwić psa na sygnały kojarzące się mu z chwilami, kiedy opiekun wychodzi z domu (ubieranie butów, grzechotanie kluczy),

• odwrażliwiają psa na rzeczywiste wyjście właściciela (opiekun wychodzi najpierw na kilka sekund, przy czym czas nieobecności sukcesywnie się wydłuża).

Takie treningi organizuje m.in. firma Szkolenie Psów, którą prowadzi Tomasz Piotrowski. Powodzenie treningu niezależności zależy od wielu aspektów, z czego najważniejszym jest zaangażowanie opiekuna, regularne powtarzanie ćwiczeń i nagradzanie psa za dobre sprawowanie. Trudno przewidzieć, ile czasu będzie potrzebował pies, by wyzbyć się lęku przed zostawaniem w domu samemu. Jedno jest pewne – im wcześniej opiekun zacznie pracować z czworonogiem, tym szybciej pojawią się efekty. Zapraszamy do współpracy z psimi behawiorystami, bo to najlepszy sposób na uwolnienie pupila od różnych zaburzeń.