Spawanie metodami MiG i TiG - czym się różnią i kiedy się je stosuje?

Spawanie jest metodą łączenia metali lub tworzyw sztucznych poprzez częściowe ich stopienie i dodatek spoiwa (choć możliwe jest również spawanie bez spoiwa). Obecne wykorzystuje się kilka metod spawalniczych. Najpopularniejszymi są MiG oraz TiG. Na czym polegają? Czym się różnią? Kiedy się je stosuje? Tego wszystkiego dowiesz się po lekturze niniejszego artykułu.

Na czym polega spawanie metodą MiG?

Metoda MiG (ang. Metal Inert Gas) oznaczona numerem 131 wykorzystuje łuk elektryczny prądu stałego. Łuk ten wytwarza się pomiędzy topliwą elektrodą a metalem. Elektrodę podaje się w czasie pracy z podajnika w sposób ciągły. Metodę MiG stosuje się do spawania elementów wykonanych z aluminium, magnezu, cyny, tytanu, czy innych metali nieżelaznych

Funkcję osłonową zarówno dla jeziorka metalu w formie ciekłej, jak i łuku elektrycznego jest gaz chemicznie obojętny podawany razem z elektrodą. Najczęściej jest to sam argon lub jego mieszanka z helem.

Jak zauważają specjaliści z mobilnej firmy Mobil-Spaw z Elbląga - jest to najpopularniejsza metoda spawania. Szacuje się, że wraz z techniką MAG (wykorzystującą osłonę z gazu aktywnego, jakim jest dwutlenek węgla) obejmuje aż 60-65% wszystkich realizowanych usług spawalniczych, w tym przede wszystkim dla branży motoryzacyjnej.

Tym, co przemawia na korzyść tej techniki to przede wszystkim możliwość wykonania spoin wysokiej jakości nawet na elementach o różnej grubości. Jest przy tym bardzo wydajna i szybka.

Niestety wymaga sporego doświadczenia. Jeśli spawania podejmuje się osoba początkująca w tym fachu - można spodziewać się licznych błędów, a co za tym idzie czasochłonnych poprawek. Konieczne jest też zachowanie szczególnej ostrożności podczas pracy, ponieważ dość często zdarzają się rozpryski metalu.

Kiedy stosuje się spawanie metodą TiG?

Metoda TiG (ang. Tungsten Inert Gas) oznaczona jest numerem 141. Polega ona na wykorzystaniu łuku elektrycznego prądu przemiennego, wytwarzanego między nietopliwą elektrodą wolframową a metalem. Metoda ta stosowana jest do spawania elementów ze stali nierdzewnej oraz metali wymagających zastosowania osłony z gazu chemicznie obojętnego.

Ponieważ metoda TiG polega na stopieniu ze sobą dwóch elementów (czasami z dodatkiem stopu do jeziorka spawalniczego), spaw jest nie tylko wyjątkowo solidny, ale i estetyczny - pozbawiony zanieczyszczeń, które powodują powstawanie niezgodności spawalniczych, a więc błędów.

Zaletą tej techniki jest również większe bezpieczeństwo podczas pracy, ponieważ nie występują tu - w przeciwieństwie do metody MiG - rozpryski metalu. Ponadto pozwala na bardzo precyzyjne łącznie nawet blachy o grubości 0,5 mm.

Niestety z uwagi na wysoką dokładność wykonywanego spawu metoda TiG nie pozwala na szybkie zakończenie prac. Ponadto przy elementach grubych przestaje być techniką wydajną, choć jakość efektów pracy nadal pozostaje bez zarzutu.