Tyczenie budynku w terenie – czemu służy i kto może tę czynność wykonywać?

Jedną z pierwszych czynności na budowie – po zorganizowaniu placu budowy i wyrównaniu terenu – jest wytyczenie budynku w terenie. Czynność ta wykonywana jest na podstawie projektu zagospodarowania terenu, a zlecić ją należy uprawnionemu geodecie. Jest ona konieczna, by wskazać położenie obiektu, który ma powstać, w odniesieniu do już istniejących obiektów na danym terenie. Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej na ten temat, przeczytaj nasz artykuł!

Komu należy zlecić tyczenie obiektu w terenie?

Jeśli posiadasz tytuł prawny do terenu inwestycji i ostateczną decyzję o pozwoleniu na budowę – albo upłynął wymagany przepisami termin od dokonania zgłoszenia zamiaru przystąpienia do robót budowlanych – możesz rozpocząć budowę. W tym momencie powinieneś zgłosić się do firmy, która zajmuje się geodezyjną obsługą inwestycji, w tym między innymi tyczeniem obiektów w terenie. Geodeta po ustaleniu zakresu robót i ich ceny, przeprowadza pomiary geodezyjne w terenie. Na ich podstawie i w oparciu o wymiary naniesione na projekcie zagospodarowania wykonanym na podkładzie mapy do celów projektowych, geodeta wyznacza położenie obiektu.

Jak przebiega tyczenie budynku w terenie?

Tyczenie budynku najczęściej polega na wyznaczeniu głównych osi ścian budynku, albo jego zewnętrznych krawędzi. Istnieje kilka metod tyczenia obiektów, które stosuje Barbara Twardowska Usługi Geodezyjne. Do najczęściej stosowanych należą metoda kołkowa i metoda ław drutowych. Różnią się one ceną, jak i dokładnością, dlatego przed rozpoczęciem tyczenia inwestor i geodeta wspólnie decydują, która z nich ma zostać zastosowana.

Metoda kołkowa polega na wbiciu kołków w wyznaczone miejsca, a następnie przesunięciu ich poza miejsce planowanego wykopu. Wartość przesunięcia musi zostać precyzyjnie odnotowana w dzienniku budowy. Metoda ław drutowych polega na rozciągnięciu drutów lub linek pomiędzy drewnianymi elementami zakotwiczonymi w gruncie. Również należy je umieścić w określonej odległości od planowanych wykopów, aby nie utrudniały robót ziemnych i nie powodowały kolizji.