Jakie cechy powinien posiadać dobry psychoterapeuta?

Obecnie, coraz więcej osób borykających się różnymi problemami lub schorzeniami natury psychicznej decyduje się na pomoc w postaci psychoterapii. Jest to bardzo pomocne między innymi w przepracowaniu traum, skorygowaniu błędów w myśleniu czy osiągnięciu lepszego spojrzenia na rzeczywistość. To wszystko natomiast pozwala odzyskać zdrowie i dobre samopoczucie. Aby terapia była jednak w pełni skuteczna, potrzebny jest do tego dobry specjalista. Czyli jaki?

Kwestie kwalifikacji

Pierwszą zasadniczą kwestią, na jaką należy zwrócić uwagę podczas poszukiwań dobrego psychoterapeuty, są jego kwalifikacje. Tego typu specjalista powinien mieć wykształcenie kierunkowe, które spełnia normy i wymagania Polskiego Towarzystwa Psychologicznego lub Polskiego Towarzystwa Psychiatrycznego. Przykładem jest tu ukończenie Szkoły Psychoterapii w konkretnym, wybranym nurcie. Takie szkolenie trwa kilka lat, obejmując także staż kliniczny, własną terapię oraz praktyki pod superwizją, która oznacza tu dokonywanie systematycznej analizy własnej pracy w oparciu o konsultację z innym bardziej doświadczonym terapeutą.

Najważniejsze cechy dobrego psychoterapeuty

Superwizja sama w sobie także stanowi bardzo istotny element, który powinien stałym punktem w pracy dobrego specjalisty takiego jak Pani Małgorzata Brzychcy z Prywatnego Gabinetu Psychoterapii w Zielonej Górze. Zyskamy wtedy m.in. większą pewność, że nasz psychoterapeuta dba o samodoskonalenie swoich umiejętności, jak również o zyskanie potrzebnego w swojej pracy dystansu. Jakie jeszcze cechy stanowią istotną kwestię, jeśli mowa o dobrym psychoterapeucie? Są to na pewno:

• dobrze rozwinięte umiejętności interpersonalne — obejmują one m.in. takie zdolności, jak umiejętność trafnego i klarownego formułowania swoich myśli w odpowiedni sposób, jak również wnikliwość, empatia, okazywanie ciepła, zrozumienia i akceptacji oraz umiejętność adekwatnego zachowania się w danej chwili;

• chęć opracowania spójnego, dobrze dobranego i akceptowalnego planu leczenia;

• sumienność i troska o postęp terapii, a także chęć i umiejętność prawidłowego okazania tej kwestii pacjentowi;

• pełna wsparcia postawa wobec pacjenta  połączona z okazywaniem optymizmu i nadziei na poprawę jego stanu zdrowia;

• zdolność do wyjaśnienia pacjentowi spraw związanych z objawami w odpowiedni i zrozumiały dla pacjenta sposób, biorąc pod uwagę także złożone okoliczności, w których znajduje się pacjent (np. jego trudny stan emocjonalny);

• elastyczność w dostosowywaniu metod leczenia do indywidualnych potrzeb pacjenta;

• ustawiczne dbanie o samodoskonalenie swoich umiejętności np. w formie brania udziału w szkoleniach zawodowych czy konferencjach poświęconych psychoterapii.