Korytowanie gruntu bez tajemnic

Planujesz budowę placu, parkingu, podjazdu lub tarasu z kostki brukowej? Zapewne już wiesz, że zanim będziesz mógł przystąpić do układania nawierzchni, konieczne będzie odpowiednie przygotowanie terenu. Wśród prac ziemnych, które trzeba wykonać przed układaniem kostki, najważniejsze jest właśnie korytowanie gruntu. Z poniższego tekstu dowiesz się, czemu służy, na czym polega i jak prawidłowo wykonać korytowanie.

Czym jest korytowanie gruntu i w jakim celu się je wykonuje?

Korytowanie jest pierwszym etapem przygotowania gruntu pod budowę nawierzchni z kostki brukowej. Zabieg polega na wykopaniu w terenie zagłębienia, które pozwoli na ułożenie kostki brukowej tak, by jej krawędzie nie wystawały ponad poziom otaczającego gruntu, a podłoże było stabilne. Na uprzednio wyznaczonym obszarze przygotowuje się więc koryto o z góry ustalonej głębokości, zazwyczaj od 20 do 50 cm. To, ile gruntu trzeba będzie usunąć, uzależnione jest od grubości kostki i warstw podbudowy, rodzaju gruntu oraz przewidywanych obciążeń dla nawierzchni. Najpłytsze koryta przygotowuje się pod nawierzchnie o niedużym obciążeniu, np. ciągi piesze (chodniki, alejki parkowe) i place na prywatnych posesjach, usytuowane na piaszczystych gruntach. Z kolei przygotowanie nawierzchni brukowanej pod parkingi dla samochodów ciężarowych na gruntach podmokłych i gliniastych wymaga korytowania gruntu na większe głębokości.

Jak przebiega korytowanie gruntu?

Do przygotowania gruntu pod budowę nawierzchni utwardzanych najczęściej wykorzystuje się ciężki sprzęt budowlany. W przypadku korytowania są to spychacze, zgarniacze, koparki i koparko-ładowarki wyposażone w specjalne łyżki, umożliwiające szybkie i precyzyjne odkrywanie kolejnych warstw gruntu. Jednak mocny, niezawodny sprzęt to nie wszystko. Wbrew powszechnym stereotypom, do prawidłowego przeprowadzenia prac ziemnych niezbędna jest też spora wiedza i doświadczenie – przekonuje nasz rozmówca z warszawskiej firmy MK Explosion.

Korytowanie gruntu rozpoczyna się od wykopania ziemi, następnie należy usunąć humus oraz grunt rodzimy. O podstawowych czynnikach warunkujących wymaganą głębokość korytowania powiedzieliśmy już wcześniej, zdarzają się jednak sytuacje, w których trzeba brać pod uwagę dodatkowe aspekty. Jeśli po osiągnięciu głębokości określonej we wstępnym projekcie okaże  się, że mamy do czynienia z gruntem słabonośnym, należy kopać dalej, aż do momentu uzyskania stabilnego podłoża. W takim przypadku trzeba mieć jednak na uwadze wody gruntowe i zapobiec sytuacji, w której znajdowałyby się powyżej granicy przemarzania. Dodatkową stabilizację gruntu można przeprowadzić również przez wysypanie warstwy żużlu lub wylanie cementu. Kolejnym utrudnieniem, wymagającym modyfikacji głębokości korytowania, jest występowanie gruntów wysadzinowych, czyli takich, które bardzo intensywnie rozszerzają się podczas przemarzania. W takim przypadku również wymagane jest korytowanie na większe głębokości, po którym należy uzupełnić ubytek gruntu kruszywem.