Wybrane metody diagnozowania jaskry oraz stosowane metody jej leczenia

Ze w względu na bezobjawowy, nieodczuwalny przebieg choroby, jaskra może być niemal wyłącznie zdiagnozowana przez okulistę za pomocą odpowiednich urządzeń i technik badania. Chociaż ryzyko zachorowania na jaskrę zwiększa się u osób po 35 roku życia, to dotknięte mogą nią być wszystkie grupy wiekowe, nawet niemowlęta, dlatego tak ważne jest okresowe badanie oczu u okulisty. Wykrycie jaskry w jej wczesnym etapie jest niezwykle istotne i dzięki szybkiemu podjęciu leczenia proces utraty wzroku może być zahamowany, w przeciwnym wypadku jaskra może przyczynić się do całkowitej ślepoty.Poniżej prezentujemy sposoby diagnozowania i leczenia tej choroby.

Sposoby diagnozowania jaskry

Zależnie od rodzaju choroby, jej przebiegu oraz stadium rozwoju, dostępnych jest kilka metod jej zdiagnozowania. Jedną z najczęściej stosowanych komputerowych technik diagnostycznych oka jest pomiar na autorefraktometrze. Służy on do podstawowego określania wady frakcji oka i polega na nieinwazyjnym wpuszczeniu do badanego oka wiązki promieniowania podczerwonego i pomiaru jej odbić od struktur oka, co pozwala na wykrycie ewentualnych anomalii. Dzięki zastosowaniu keratometrii możliwe jest także opomiarowanie krzywizny rogówki i położenia jej głównych południków. Kolejnym badaniem pozwalającym zdiagnozować jaskrę jest również bezinwazyjne badanie w lampie szczelinowej, polegające na wpuszczeniu do oka wiązki światła o różnym natężeniu, kierunku i rozmiarze, a następnie obserwacji oka biomikroskopem. Jak dodaje okulistka z zielonogórskiego Gabinetu Okulistycznego Elżbieta Witczak-Kaszuba, kluczowym badaniem jest także gonioskopia, czyli badanie specjalną soczewką, umożliwiającą przedstawienie obrazu i ocenę kąta tęczówkowo – rogówkowego przez który odpływa ciecz wodnista z przedniej komory oka. Z kolei badanie oftalmoskopem pozwala na uzyskanie dokładnego obrazu siatkówki i dna oka, jego naczyń krwionośnych oraz nerwu wzrokowego. W zależności od rodzaju oftalmoskopu, przez źrenicę wpuszczana jest wiązka światła lub lasera, co pozwala okuliście na obserwację oka w trakcie poruszania nim przez pacjenta. Badanie takie może być przeprowadzone metodą bezpośrednią, za pomocą niewielkiego urządzenie przykładanego z jednej strony do badanego oka, z drugiej zaś obserwowanego przez lekarza. Technika pośrednia polega na zastosowaniu soczewki powiększającej, na przykład szkła Volka lub Goldmana, i obserwacji przez lekarza powiększonego obrazu. Do pozostałych metod diagnozowania jaskry zalicza się pachymetrię, czyli badanie grubości rogówki, tonometrię mierzącą ciśnienie śródgałkowe oraz perymetrię określającą pole widzenia.

Stosowane metody leczenia jaskry

Jaskra wciąż pozostaje chorobą nieuleczalną, ale właściwie dobrany i przeprowadzony proces leczenia powoduje powstrzymanie jej rozwoju i zahamowanie procesu trwałej utraty wzroku. Praktykuje się m.in. leczenie zachowawcze w formie farmakoterapii, polegającej na aplikacji kropel do oczu, środków zwężających lub rozszerzających źrenice, leków przeciwzapalnych i znieczulających oraz miejscowych i układowych środków obniżających ciśnienie wewnątrzgałkowe. Kolejnym sposobem leczenia jaskry są zabiegi laserowe i chirurgiczne, polegające na udrożnieniu drogi odpływu cieczy wodnistej, co przyczynia się do spadku ciśnienia wewnątrzgałkowego. Cel ten osiąga się poprzez udrożnieniu istniejących dróg odpływu cieczy wodnistej lub stworzeniu nowych.