Diagnostyka laboratoryjna chorób nerek

Wielu z nas ma kłopot z regularnym wykonywaniem badań laboratoryjnych. Powody są różne: brak czasu, obawy, że „może coś wyjdzie”. Co najmniej, jakby brak badań miał sprawić, że choroba się nie rozwinie. Tymczasem regularne badania laboratoryjne pomagają zdiagnozować choroby we wczesnym stadium rozwoju. Analiza moczu może wiele powiedzieć o stanie naszego zdrowia.

Przygotowanie moczu do analizy – co w tym trudnego?

Niektórzy z nas mogą czuć się skrępowani procedurą przygotowania próbki moczu do analizy. Choć robi się to samemu, wymaga przełamania pewnego tabu: zazwyczaj nie załatwiamy się do pojemnika i nie jeździmy z moczem po mieście. Jednak o ile skrępowanie nie jest paraliżujące, dobrze o nas świadczy – przyswoiliśmy pewne normy kultury i zachowania. Procedury medyczne, zachowując swą etyczność, naruszają granice naszej cielesności. Nie jest to przyjemne, lecz można to potraktować jako bliskie spotkanie z własnym ciałem. Także z nerkami, które świadczą wiele usług na naszą korzyść.

Standardowo, do analizy oddajemy mocz rano, po dobrze przespanej nocy, gdzie ostatni posiłek zjedliśmy wieczorem, a nie około północy. Toaleta ma być czysta, a my powinniśmy umyć ręce. Korzystamy ze specjalnych pojemników, które można kupić w aptece, w cenie poniżej 2 PLN. Pobieramy środkowy strumień moczu, czyli ani nie ten z samego początku, ani z samego końca. Tak przygotowaną próbkę zawozimy np. do Laboratorium Analiz Medycznych A.E.G. Biront w Bielsku-Białej. Jeśli trzeba, podpisujemy ją permanentnym flamastrem lub w laboratorium na próbkę zostanie naklejony identyfikator.

Profilaktyka oraz badania specjalistyczne w diagnostyce chorób nerek

Badanie moczu pozwoli lekarzowi zorientować się m.in., czy w organizmie doszło do zakażenia bakteryjnego dróg moczowych, czy są problemy z wątrobą, bądź czy potwierdza się podejrzenie cukrzycy lub żółtaczki. Zaawansowana diagnostyka laboratoryjna i badania nerek pozwalają określić wydolność tego narządu, zarówno pod względem wydalania, jak i filtracji.

Na jakiej podstawie uzyskuje się tak ważne wiadomości? Ponad 95% moczu stanowi woda. Pozostała, diagnostycznie cenna, „reszta” to: mocznik (metabolit białek), sole mineralne i barwniki żółciowe. Jeżeli trzeba, w dłuższym badaniu określa się także ilość wydalanego moczu. Zdrowa osoba wydala w ciągu doby 600 – 2500 ml i niemożność spełnienia tej normy (przez nadmiar lub niedomiar), wymaga interwencji medycznej. Czasem konieczna jest całodobowa zbiórka moczu. Wówczas należy zbierać próbki dokładnie przez 24 godziny.