Regulacje prawne dotyczące transportu drogowego

Działalność transportowa podlega regulacji przez szereg aktów prawa krajowego i międzynarodowego. Do najważniejszych przepisów dotyczących transportu zaliczamy ustawy prawa polskiego, akty wykonawcze do tych ustaw, rozporządzenia Parlamentu i Rady Europejskiej oraz  umowy międzynarodowe, często wielostronne.

Regulacje prawne w szczegółowy sposób określają zasady podejmowania i wykonywania zawodu przewoźnika, warunki zatrudnienia w branży transportowej, prawa i obowiązki firm przewozowych wraz z zakresem ich odpowiedzialności, warunkami umów przewozowych i niezbędną dokumentacją. Znajomość zagadnień prawnych jest kluczowa dla odpowiedniego funkcjonowania łańcuchów dostaw, stanowiąc sukces działania firmy transportowo-spedycyjnej. Najważniejsze akty prawne, poruszające zagadnienia transportowe, przedstawiamy Państwu poniżej.

Polskie ustawy i rozporządzenia

Wśród najważniejszych źródeł prawa transportowego w Polsce, na uwagę zasługuje klika ustaw. Swoisty rdzeń stanowią trzy z nich (w porządku chronologicznym):

• Ustawa z dnia 15 listopada 1984 r., tzw. Prawo przewozowe. Jedyna z wymienionych ustaw, sięgająca czasów PRL-u. Określa przewóz osób i rzeczy, wykonywany odpłatnie na podstawie umowy przez uprawnionych przewoźników;
• Ustawa z dnia 20 czerwca 1997 r., tzw. Prawo o ruchu drogowym. Niezwykle ważna ustawa, która reguluje zasady ruchu na drogach publicznych, a także warunki dopuszczenia pojazdów do ruchu, zasady i warunki kontroli ruchu drogowego wraz z karami za łamanie przepisów;
• Ustawa z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym. Szczególnie istotna z punktu widzenia właścicieli firm transportowo-spedycyjnych. Określa zasady podejmowania i wykonywania transportu drogowego w kraju i za granicą, warunki uzyskiwania certyfikatów zawodowych oraz wykaz naruszeń i wysokość grzywien dla kierującego, zarządcy przedsiębiorstwa transportowego i podmiotu wykonującego przewóz drogowy.

Znaczące uzupełnienie legislacyjne przypadło na rok 2004. Wówczas światło dzienne ujrzała Ustawa o czasie pracy kierowców. 

Definiuje ona czas pracy kierowców, zasady stosowania norm dotyczących okresów prowadzenia pojazdów, obligatoryjnych przerw w prowadzeniu i gwarantowanych okresów odpoczynku. Ponadto, przepisy doprecyzowują obowiązki pracodawców w zakresie wykonywania przewozów drogowych - informuje ekspert poznańskiej firmy MAXIMUS, świadczącej usługi transportowo-spedycyjne krajowe i międzynarodowe.

Przepisy prawa międzynarodowego

Przewozy międzynarodowe stanowią coraz okazalszy odsetek ogółu przewozów – zwłaszcza po wstąpieniu Polski do Unii Europejskiej – w związku z czym mają coraz większe znaczenie dla rodzimej gospodarki. Reguły transportu poza granicami kraju określa szereg aktów międzynarodowych, m.in. rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady Europejskiej. Opisują one wspólne zasady dotyczące warunków wykonywania zawodu przewoźnika oraz dostępu do międzynarodowych usług przewozowych.

Ogólnym aktom prawnym towarzyszą przepisy uszczegółowione, odnoszące się do kwestii socjalnych (standardów pracy kierowców), dopuszczeń stosowania urządzeń rejestrujących czy zasad przewożenia towarów (żywnościowych, niebezpiecznych i in.). Przepisy są na bieżąco aktualizowane, począwszy od Konwencji o umowie międzynarodowego przewozu drogowego towarów (CMR), sporządzonej w Genewie 19 maja 1956 r. 

Od lat pięćdziesiątych, międzynarodowe prawo transportowe znacznie ewoluowało i można spodziewać się, że proces ten wciąż będzie postępował, w trosce o wzrost standardów przewozowych – podsumowuje specjalista firmy MAXIMUS.