Problemy wychowawcze. Jak im zaradzić?

Każdy rodzic musi się liczyć z ewentualnymi problemami wychowawczymi. Bywa, że dziecko jest posłuszne i ułożone, a po pewnym czasie i na skutek dojrzewania zmienia się w obrażonego, zbuntowanego nastolatka. Jak sobie radzić z niesfornymi dziećmi? Jest kilka zasad, którymi warto się kierować. Jeśli one nie pomagają, warto zwrócić się po profesjonalną pomoc.

Jak traktować własne dziecko? Co robić, a czego nie robić w obliczu problemów wychowawczych?

Działania na własną rękę są trudne. W obliczu problemów wychowawczych trzeba jednak wdrożyć pewne schematy postępowania. Podstawą jest opanowanie. Jeśli rodzic często wybucha, krzyczy na dziecko – nieświadomie wzbudza w nim agresję. Pamiętaj, że Twoja pociecha przyswaja i powtarza sceny, które widzi i w których na co dzień uczestniczy. Poza tym staraj się nie szufladkować dziecka. Nie mów mu, że jest nieznośne i trudne. W ten sposób utrwalasz w jego głowie negatywny obraz samego siebie. Młody człowiek, który słyszy na swój temat niepochlebne komentarze, traci wiarę w siebie.

Pułapką, w którą wpadają niektórzy współcześni rodzice, są tak zwane koleżeńskie stosunki. Nowoczesna mama i nowoczesny tata chcą, by ich dziecko było dla nich równorzędnym partnerem w rozmowie. Oczywiście, każdemu należy się stosowny szacunek. Jednak to systematyczne wyznaczanie konkretnych granic daje o wiele lepsze efekty wychowawcze. Jeśli nagle wdrożysz zakazy i nakazy, musisz się liczyć z buntem.

Kolejna zasada brzmi: nie unoś się, nie podnoś głosu i nie krzycz. A jeszcze ważniejsza – zachowaj konsekwencję. Jeśli rodzic co chwilę zmienia zdanie, odwołuje kary lub nagina zasady, nie może liczyć na poważne traktowanie. Wychowywanie trudnego dziecka nie musi być wcale skomplikowane. Czasami wystarczy stosować się do wyżej wymienionych zasad, stworzyć w domu odpowiednią atmosferę. W końcu im więcej miłości i troski w rodzinie tym większe poczucie bezpieczeństwa i stabilniejszy rozwój.

Profesjonalna pomoc w obliczu problemów wychowawczych

Niestety zdarza się i tak, że samodzielne starania rodziców są niewystarczające. Dziecko, mimo wdrożonych zasad, nadal postępuje nieodpowiednio. Wówczas trzeba zgłosić się po profesjonalną pomoc. Może być to wsparcie specjalnego ośrodka, szkolnego pedagoga, dziecięcego psychologa albo fundacji. Na przykład Fundacji Meritum - placówki terapeutycznej, wspierającej dzieci w osiąganiu optymalnego rozwoju oraz ich rodziców w procesie terapeutycznym, związanego również z zaburzeniami zachowania i trudnościami wychowawczymi. Wiele zależy przy tym od rodzaju problemu, możliwości rodziców i charakteru samego dziecka.