Jakie są etapy zapłodnienia in vitro

Metoda zapłodnienia pozaustrojowego in vitro od lat rodzi wiele emocji, ale nie da się ukryć, że obecnie jest to jedna z najbardziej skutecznych metod leczenie niepłodności. Zabieg in vitro składa się tak naprawdę z aż 4 etapów. W artykule dokładniej opisujemy, na czym polega przygotowanie pacjentki do procedury in vitro oraz każdy z czterech etapów samego zabiegu.

Na czym polega przygotowanie pacjentów do in vitro?

W przypadku panów, po wcześniejszym sprawdzeniu, czy z nasienia jest możliwość wyodrębnienia odpowiedniej ilości posiadających dobre parametry plemników, przygotowania polegają jedynie na oddaniu na dalszym etapie nasienia, z którego zostaną wykorzystane plemniki. Bardziej skomplikowane przygotowania są konieczne w przypadku pań.

Jak tłumaczy nasz rozmówca, lekarz specjalista z Centrum Leczenie Niepłodności OVIklinika w Warszawie: Przygotowanie pacjentki do procedury in vitro jest zarówno fizyczne, jak i psychiczne. Pacjentka na pewno odpowiednio wcześniej musi zrezygnować z picia alkoholu i z palenia tytoniu, powinna też zadbać o swoją dietę oraz zwiększyć swoją aktywność fizyczną. Drugim elementem jest wsparcie psychiczne, które ma na celu ją pozytywnie nastawić i przekonać, że podjęta próba będzie mogła być skuteczna.

Następne działania to już kolejne etapy procedury in vitro.

Stymulacja owulacji – Etap 1.

Pierwszym etapem zapłodnienia in vitro jest stymulacja owulacji, czyli działania, których celem jest otrzymanie większej niż w trakcie naturalnego cyklu liczby dojrzałych komórek jajowych. To pozwala zwiększyć szanse na powodzenie dalszych działań, czyli na zajście w ciążę. Stosowane w trakcie stymulacji środki są dobierane indywidualnie dla pacjentki na podstawie wcześniej przeprowadzonych badań. Leki są podawane w formie zastrzyków podskórnych i po krótkim przeszkoleniu można je samodzielnie przyjmować w domu. W trakcie prowadzenia tych działań niezbędne jednak będzie też regularne, co 2-3 dni, odbywanie wizyt kontrolnych w klinice. W ich trakcie monitoruje się wzrost pęcherzyków w jajnikach oraz ewentualnie wykonuje się badania stężenia hormonów. W trakcie tych wizyt kontrolnych pacjentka ma też możliwość skonsultowania z lekarzem występowanie normalnych w trakcie takich działań efektów ubocznych oraz dowiedzieć się, czy w trakcie stymulacji może stosować także inne potrzebne w danej chwili leki.

Punkcja komórek jajowych – Etap 2.

Po uzyskaniu odpowiedniej wielkości pęcherzyków w jajnikach można przystąpić do pobrania komórek jajowych, czyli do punkcji. Zabieg trwa około 10-20 minut i jest wykonywany w znieczuleniu ogólnym. W trakcie punkcji komórek jajowych pacjentka powinna być na czczo, czyli przez około 6 godzin wcześniej ze względu na znieczulenie ogólne nie spożywać żadnych posiłków ani płynów. W tym samym czasie jej partner oddaje także nasienie. Jeszcze w trakcie tej samej wizyty w klinice (po około 4 do 6 godzin) pacjenci otrzymują informacje o tym, ile udało się pobrać komórek jajowych oraz o tym, jak dalej będzie przebiegała cała procedura.

Transfer zarodków – Etap 3.

Pobranie komórek jajowych i oddanie nasienia pozwala na wyselekcjonowanie najlepszych plemników i zapłodnienie za ich pomocą sześciu komórek jajowych. Po 2 do 5 dni w wyniku tych działań powinno powstać sześć zarodków. Ilość zarodków, które zostaną wprowadzone, następnie do jamy macicy zależy przede wszystkim od wieku pacjentki oraz od ilości pobranych wcześniej od niej komórek jajowych, które były całkowicie zdrowe. Zazwyczaj dokonuje się transferu jednego lub dwóch zarodków. Ich większa ilość mogłaby za bardzo zwiększyć ryzyko powstania ciąży mnogiej. Zabieg trwa zaledwie od 10 do 15 minut. Po jego przeprowadzeniu pacjentka przez jakiś czas będzie musiała jeszcze przyjmować przepisane leki i unikać zbyt dużego wysiłku fizycznego.

Test ciążowy – Etap 4.

Ostatnim etapem procedury in vitro jest sprawdzenie, czy zakończyła się ona sukcesem. W tym celu już po 11 dniach od transferu zarodków wykonywany jest test ciążowy z krwi. Jeżeli wynik badania jest pozytywny, po 7 do 9 dni przeprowadzane jest jeszcze badanie USG w celu jego potwierdzenia. Jeżeli jednak pacjentce nie udaje się zajść w ciążę, wtedy omawia się z nią dalsze możliwości leczenia niepłodności.