Jak objawia się choroba Meniere’a?

Choroba Meniere’a, nazywana też wodniakiem błędnika, rozwija się w uchu wewnętrznym. Występuje dość rzadko, u 50:100 000 pacjentów, i najczęściej dotyka osoby dorosłe między 30. a 50. rokiem życia. Jej rozpoznanie nie jest łatwym zadaniem i wymaga od lekarza prowadzącego rozległej wiedzy medycznej i wieloletniego doświadczenia zawodowego. Jakie są typowe objawy choroby Meniere’a?

Co jest przyczyną choroby Meniere’a?

Choroba Meniere’a powoduje wahania w ilości płynu, który naturalnie znajduje się w uchu wewnętrznym. Należy pamiętać, że umiejscowiony jest tam nie tylko narząd słuchu, ale i równowagi. W każdym z nich obecne są kanały półkoliste wypełnione płynami. Przepełnienie się tych kanałów stanowi poważne zagrożenie dla ucha wewnętrznego. Dlaczego dochodzi do zaburzeń w ilości płynu? Na to pytanie współczesna medycyna nie zna jednoznacznej odpowiedzi. Szacuje się, że choroba Meniere’a ma podłoże genetyczne. Inni specjaliści twierdzą, że jest ona następstwem przebytych infekcji ucha wewnętrznego. Teorie te nie wykluczają się wzajemnie, więc każdą z nich można uznać za równie prawdopodobną.

Jak manifestuje się choroba Meniere’a?

Typowym objawem omawianej jednostki chorobowej są silne zawroty głowy, które mogą trwać kilka minut lub powtarzać się przez kilka godzin. Do tego dochodzą także zaburzenia słuchu, zwykle jednostronne, ponieważ choroba Meniere’a dotyczy najczęściej jednego ucha. Pacjenci, u których zdiagnozowano to schorzenie, skarżą się też na szumy uszne, nudności, wymioty i oczopląs. Powyższe objawy nie utrzymują się jednak przez cały czas. Mają charakter napadowy. Choroba atakuje z różną częstotliwością – co kilka dni, tygodni bądź miesięcy. Zaburza to dobrostan psychiczny pacjentów, gdyż stale odczuwają oni silny stres i lęk przed kolejnym atakiem.

Jak lekarz rozpoznaje i leczy chorobę Meniere’a?

Jak tłumaczy laryngolog z prywatnej kliniki LAR-MED – specjalistom nie udało się dotąd opracować testu diagnostycznego, który ze 100%-ową pewnością pozwoliłby stwierdzić chorobę Meniere’a. Trafność diagnozy zależy w dużej mierze od wiedzy i doświadczenia lekarza oraz jego zaangażowania w opiekę nad pacjentem. Rozpoznanie tej jednostki chorobowej opiera się na podstawie objawów zgłaszanych przez chorego oraz wyników badań. Zwykle laryngolog wykonuje badania słuchu:

• audiometrię tonalną,

• audiometrię impedancyjną,

• audiometrię słowną,

• audiometrię odpowiedzi wywołanych z pnia mózgu.

Oprócz tego przeprowadza się też badania otoneurologiczne, obrazowe i wideonystagmografię. Chorobę Meniere’a można leczyć na dwa sposoby – farmakologicznie i operacyjnie. W obu przypadkach możliwe jest tylko złagodzenie dokuczliwych objawów, a nie całkowite wyleczenie pacjenta. Plusem jest to, że choroba często wycisza się na wiele lat, dzięki czemu chorzy mogą żyć bez nieprzyjemnych dolegliwości.