Czym zajmuje się neurologopedia?
Zdrowie i opiekaNeurologopedia – co to jest i czym się zajmuje?
Mowa to czynnik, który w życiu człowieka odgrywa niezwykle istotną rolę. Jej brak znacznie utrudnia normalne funkcjonowanie, dlatego wszystkie problemy z zakresu mowy trzeba starać się rozwiązać. Po pomoc w tej kwestii należy zwrócić się do neurologopedy.
Neurologopedia zajmuje się terapią osób cierpiących na takie zaburzenia mowy, jak afazja, dyfazha, dyzartia, anartia, dysologia, porażenie mózgowe, mutyzm i autyzm. Wszystkie te zaburzenia wynikają z uszkodzeń w obrębie układu nerwowego. Brak mowy przynosi wiele problemów. Bez niej nie można swobodnie komunikować się z otoczeniem, co niejednokrotnie wyklucza cierpiących na takie zaburzenia z życia społecznego. W przypadku wystąpienia jakichkolwiek problemów z mówieniem, pomóc może terapia neurologopedyczna – tłumaczy ekspert reprezentujący firmę Komlogo.
Na czym polega terapia neurologopedyczna?
Neurologopeda to specjalista, który zajmuje się diagnozą i terapią zaburzeń mowy powstałych w wyniku uszkodzeń układu nerwowego. Spotkać można go zarówno w szpitalnych oddziałach neurochirurgii, jak i w poradniach przyklinicznych, poradniach psychiatrycznych lub ośrodkach rehabilitacyjnych. Co więcej, neurologopedzi współpracują także z poradniami foniatrycznymi i logopedycznymi, a także z przedszkolami i szkołami.
Neurologopeda diagnozuje chorego na podstawie specjalistycznych testów, dostosowanych do konkretnych zaburzeń. Z ich pomocą można ocenić obszar i stopień problemy. Informacje poznane w wyniku testu są uzupełnione wywiadem z pacjentem i jego rodziną oraz analizą medycznej dokumentacji.
Terapia neurologopedyczna polega na stymulacji procesów poznawczych, w tym dotyku, słuchu oraz wzroku. Ponadto, w leczeniu wykorzystywane są ćwiczenia pamięci, orientacji przestrzennej, myślenia oraz koncentracji i skupienia uwagi. W tego typu terapii istotnym elementem jest też proces reedukacji czytania i pisania.
Kiedy zabrać dziecko do neurologopedy?
Na wizytę u neurologopedy warto umówić dziecko wtedy, gdy po ukończeniu 3. roku życia nie mówi wcale lub mówi mało i niewyraźnie. Tego typu objawy mogą być związane ze zjawiskiem opóźnionego rozwoju mowy. Sygnałem do ich występowania mogą być kłopoty z jedzeniem (dziecko odmawia przyjmowania pokarmów, ma trudności z gryzieniem i przełykaniem oraz odczuwa niechęć do twardych pokarmów).
Ponadto, do neurologopedy powinno się zabrać także tych najmłodszych, które nadmiernie się ślinią i mają zawsze uchylone usta. Powody tego mogą być różne, na szczęście neurologopedia może poradzić sobie nawet z najtrudniejszym przypadkiem.