Na czym polega bioasekuracja fermy drobiu?

Zapewnienie drobiowi bezpieczeństwa biologicznego, a więc ochrona zwierząt i pracujących przy nich ludzi przed chorobami zakaźnymi obejmuje wiele różnych działań. Po zebraniu uzyskują one miano bioasekuracji. Uwzględnia ona wiele czynników oraz dróg rozpowszechniania się wirusów i bakterii, analizując pod tym kątem wszystkie struktury oraz sposób działania fermy. Kontakt drobiu z patogenami może nastąpić na skutek różnych, czasem pozornie nieszkodliwych działań.

Dlaczego bioasekuracja jest tak istotna?

Choć sposobów, w jakie szkodliwe bakterie oraz wirusy mogą dostać się na fermę drobiu jest naprawdę wiele, kilka z nich wyróżnia się częstotliwością występowania. Mowa tutaj przede wszystkim o takich czynnikach jak niewłaściwa lokalizacja czy zła izolacja fermy, ale także obecność pracowników oraz osób wizytujących. Choroby mogą przenosić ich stroje oraz używane przez nich wyposażenie i środki transportu. Patogeny rozprzestrzeniają się także dzięki samym zwierzętom, ich pokarmowi, ściółce czy wodzie. Nieodpowiednia bioasekuracja może doprowadzić do szybkiej epidemii groźnych chorób, w tym wyjątkowo zjadliwej w polskich warunkach ptasiej grypy. Jest to o tyle istotne, że może się ona przenosić także na ludzi, więc prócz hodowanego drobiu możemy wówczas stracić także zdrowie, a być może i życie. Bioasekuracja musi zostać przeprowadzona w sposób rzetelny i z wysoką dbałością o szczegóły, najlepiej przez działającą w branży od lat firmę Avitech Service Piotr Kaczmarczyk. Tylko w ten sposób unikniemy poważnych kłopotów z chorobami na fermie i będziemy mogli bez strachu zajmować się hodowlą.

Co składa się na bioasekurację?

Bioasekuracja fermy jest procesem ciągłym – nigdy nie jest projektem skończonym, czy też w pełni zrealizowanym. O jej zapewnienie trzeba dbać każdego dnia – nie tylko w trakcie zabiegów dezynfekujących, dezynsekcji czy deratyzacji. Większość hodowców stosuje się do jej zasad, ponieważ wymagają od nich tego przepisy. Związane są one na przykład z izolacją drobiu, który odosobniony jest od środowiska naturalnego, przebywając na przestrzeniach zamkniętych z podziałem na grupy wiekowe. Drugą istotną sprawą jest ciągłe monitorowanie przemieszczania się drobiu – zarówno wewnątrz jednej fermy, jak i w trakcie poruszania się zwierząt pomiędzy kilkoma fermami. Ostatnią, ale zdecydowanie nie najmniej ważną kwestią jest kwestia higieny, która w tym przypadku wiąże się przede wszystkim z dezynfekowaniem personelu, sprzętu, odzieży i pojazdów, które przechodzą z zewnątrz w obręb ogrodzenia oznaczającego granice fermy.