Jak przygotować powierzchnię pod powłokę antykorozyjną?

Podczas prac lakierniczych, malowania proszkowego, czy nakładania zabezpieczeń antykorozyjnych, pierwszym etapem obróbki i przygotowania elementów jest ich szlifowanie. W zależności od zakresu prac jakie trzeba wykonać, ewentualnych uszkodzeń, czy korozji powierzchni, stosuje się różne metody oczyszczania i szlifowania. Od tego, jak przygotowuje się element, zależy ostateczny efekt zabezpieczenia powierzchni powłokami lakierniczymi, warto zatem wiedzieć, na co zwrócić uwagę.

Dlaczego i w jaki sposób należy przygotować powierzchnię przed nałożeniem lakieru?

Większość materiałów takich jak stal, tworzywa sztuczne, żeliwo, metale nieżelazne można bez trudu odnowić za pomocą odpowiednich powłok lakierniczych. Ich zastosowanie pomaga także w zabezpieczeniu powierzchni przed korozją. Ostateczny efekt będzie jednak zależał od tego, czy właściwie przygotowaliśmy podłoże do pokrycia powłoką antykorozyjną. Etap przygotowawczy, czyli szlifowanie, może być wykonany ręcznie, albo przemysłowo, z zastosowaniem piaskowania elementów, które będą następnie poddane dalszej obróbce.

Proces piaskowania wykonuje się w celu spełnienia kilku zadań:

• usunięcie korozji;

• usunięcie starych warstw lakieru albo farby;

• obróbka szpachlówek;

• wyrównanie struktury powierzchni;

• zmatowienie powierzchni w celu nadania jej przyczepności.

Ten ostatni etap jest szczególnie istotny, ponieważ materiał lakierniczy nie trzyma się powierzchni wyłącznie na bazie reakcji chemicznych. Brak przyczepności może skutkować łuszczeniem się warstwy lakierniczej.

 Etapy przygotowania powierzchni do pokrycia powłoką antykorozyjną

Aby skutecznie przygotować powierzchnię do malowania, lakierowania, czy nakładania powłok antykorozyjnych, jak sugeruje ekspert z przedsiębiorstwa Malmet, zajmującego się zabezpieczaniem konstrukcji stalowych, maszyn rolniczych i tworzyw sztucznych, należy prawidłowo wykonać jej obróbkę strumieniowo-ścierną. Etapy przygotowawcze obejmują:

• Usunięcie zanieczyszczeń i wad powierzchniowych poprzez odkurzenie nieprzylegających do podłoża pyłów, kurzu, błota, soli i tym podobnych oraz wygładzenie spawów, pęcherzy i innych wad powierzchni, stępienie ostrych krawędzi, zeszlifowanie rozwarstwień i uzupełnienie ubytków powierzchniowych.
• Umycie i odtłuszczenie powierzchni, aby uniknąć roznoszenia w czasie obróbki miejscowych zabrudzeń i zatłuszczeń smarami, płynami technologicznymi i innymi substancjami.
• Dokładne wysuszenie powierzchni najlepiej w temperaturze pokojowej, ewentualnie poprzez podgrzanie i wentylowanie pomieszczenia, w którym znajduje się obrabiany element.
• Zasadnicza obróbka strumieniowo-ścierna, którą należy wykonać bezpośrednio po wstępnym oczyszczeniu, bez narażania elementu na wtórne zabrudzenie lub zawilgocenie.
• Usunięcie luźnych zanieczyszczeń i pozostałości ścierniwa poprzez zmiatanie lub odsysanie, nie przez zdmuchiwanie. Jeśli po śrutowaniu pozostały ziarna ścierniwa wbite w oczyszczane podłoże, należy je usunąć za pomocą specjalnych szczotek i elektromagnesów, w przypadku śrutu stalowego albo za pomocą pneumatycznych odsysaczy, w przypadku ściernych materiałów niemagnetycznych.

Pominięcie któregokolwiek z tych etapów będzie skutkować wadami powłok, które będą prowadzić do odpryskiwania powłoki antykorozyjnej, a co za tym idzie do niszczenia materiału, który miał być przez nią zabezpieczony.