Bursztyn jako niezwykle pożądany element biżuteryjny.
Moda i stylBursztyn jest znanym i cenionym surowcem naturalnym, który występuje na całym świecie na nadmorskich wybrzeżach. W Polsce jest on również spotykany, dzięki czemu jest stosunkowo popularnym tworzywem wykorzystywanym w branży jubilerskiej. Bursztyn zyskał duże uznanie jako biżuteria, ponieważ doskonale łączy się ze srebrem. To sprawia, że wiele kobiet uwielbia jego elegancję i stylowy wygląd.
Bursztyn jest materiałem całkowicie naturalnym, ponieważ to nic innego jak zastygnięta żywica drzew iglastych przysypana ziemią setki milionów lat temu. Należy wiedzieć, że obecnie znanych jest około 60 wariantów tego surowca. Najbardziej rozpowszechnionym bursztynem na terenach nadbałtyckich jest ten o odcieniach złotych i żółtych. W przeszłości było to tworzywo niezwykle pożądane, a przy tym bardzo drogocenne. Co więcej, odcisnął on ślad w historii Polski, ponieważ przez jej tereny ciągnął się Bursztynowy Szlak, który był głównym miejscem wędrówek związanych z poszukiwaniami tego kruszcu. Dzięki swym właściwościom był podstawowym towarem handlowym, obecnie jest to ważny element pierścionków, kolczyków, wisiorków czy też bransoletek.
Bursztyn bałtycki – jedna z podstawowych odmian tego surowca.
Ten rodzaj jubilerskiego tworzywa znany bywa pod nazwą „jantar” lub „amber”. Określany jest jako bałtyckie złoto, które tworzy rozmaitej wielkości grudy pod ziemią. Jego wiek szacuje się na 40 milionów lat. Do jego podstawowych odmian zaliczane są te o barwie jasnożółtej, brunatnej, mlecznobiałej, niebieskiej, zielonej, czarnej oraz czerwonej. Niestety obecnie niemożliwie jest ustalenie drzewa, którego żywica wzięła udział w tworzeniu tego bursztynu. Jednak dużo wskazuje na rośliny należących do rodzaju modrzewników i sośnicowatych. Bursztyn bałtycki składa się w dużej mierze z węgla (nawet do 80%), wodoru i tlenu. Dodatkowo w jego strukturze można znaleźć inne minerały i pierwiastki, między innymi siarkę. W jubilerstwie cenią go za duże możliwości związane z obróbką mechaniczną, termiczną, a nawet ciśnieniową, które nie wypływają na jego naturalne właściwości.