Kontrola dostępu – drzwi zewnętrzne

Idealne drzwi zewnętrzne z równym powodzeniem realizują kilka zasadniczych funkcji. Jedną z nich jest harmonijne wpisywanie się w estetykę zarówno elewacji budynku, jak i jego wnętrza po drugiej stronie. O wiele ważniejsza jest jednak skuteczna izolacja przed chłodem oraz hałasem z ulicy. Najistotniejszym zaś zadaniem, jakie stoi przed drzwiami zewnętrznymi, jest efektywne zabezpieczenie przed dostaniem się do środka osób niepożądanych.

Po pierwsze więc drzwi takie powinny być wykonane z solidnego materiału – np. litego drewna – i cechować się odpowiednią grubością. Aby jednak stanowiły rzeczywistą przeszkodę na drodze nieproszonych gości, muszą też oczywiście zostać wyposażone w zamek, do którego klucze mają tylko uprawnieni użytkownicy mieszkania, domu czy biura.

Zabezpieczenia antywłamaniowe

Klasyczne zamki niestety przy odrobinie wprawy dość łatwo jest sforsować, korzystając z najprymitywniejszych narzędzi. Dlatego warto zaopatrzyć drzwi wejściowe również w złożony system bolców ryglujących, klamki i rozety antywłamaniowe czy zabezpieczenia przeciw wyrwaniu bądź przewierceniu wkładki zamka, która dodatkowo może być automatycznie blokowana podczas próby otwarcia drzwi bez użycia właściwego klucza. Nie wolno też zapomnieć o zabezpieczeniu zawiasów oraz montażu odpowiednio wytrzymałej szyby (najlepiej w standardzie P4, który chroni równie dobrze co krata z drutu stalowego o średnicy 10 mm i oczku 150 mm), jeśli interesują nas przeszklenia. Drzwi wyposażone w tego rodzaju udogodnienia oferuje m.in. firma ABA Wiktorczyk.

Identyfikacja przybyszów

W celu zwiększenia ochrony przebywających wewnątrz domowników lub pracowników, a także znajdującego się tam mienia, coraz powszechniej stosuje się również rozwiązania z zakresu systemowej kontroli dostępu. Do najprostszych należą chociażby montowane przy drzwiach zewnętrznych domofony i wideodomofony, które pozwalają na identyfikację osób pragnących dostać się do środka, jeśli nie dysponują one własnym „kluczem”.

Nowoczesne technologie

„Klucz” ten zaś może przybierać rozmaite formy. Jedną z nich jest na przykład przedmiot owszem, przypominający klucz tradycyjny, ale posiadający dodatkowo chip elektroniczny, który musi emitować właściwy sygnał, by możliwe było przekręcenie go w zamku. Wchodzące w skład takiego systemu wkładki z elektroniczną kontrolą dostępu można skonfigurować ze specjalną aplikacją na smartfony, która poinformuje nas o otwarciu drzwi przez uprawnioną osobę (np. dowiemy się, czy nasze dziecko wróciło o czasie do domu), a także o próbie ich sforsowania przez kogoś, kto kluczem nie dysponuje.

Podobnie rzecz ma się z różnego typu kartami magnetycznymi lub zbliżeniowymi (które są wygodniejsze i trwalsze), a także chipami w postaci chociażby plastikowych kółeczek – coraz częściej zastępującymi zwykłe klucze. Klasyfikuje się je jako średni poziom zabezpieczeń w kontroli dostępu. W niższym standardzie znajdziemy umieszczone przy drzwiach zewnętrznych klawiatury numeryczne lub alfanumeryczne, na których trzeba wpisać odpowiedni kod, by dostać się do środka. Na drugim krańcu skali znajdą się natomiast czytniki biometryczne (skanery linii papilarnych albo siatkówki bądź tęczówki oka). W ich przypadku noszenie ze sobą klucza staje się całkowicie zbędne, jest to jednak rozwiązanie wciąż jeszcze stosunkowo rzadko spotykane.

Kompleksowe rozwiązania

Elektroniczne systemy kontroli dostępu można zintegrować chociażby z systemem monitoringu, systemem alarmowym lub też systemem ochrony przeciwpożarowej. W tym ostatnim przypadku w razie wykrycia pożaru automatycznie zostają zwolnione blokady w postaci elektrozaczepów lub rygli elektromagnetycznych (które w normalnej sytuacji mogłoby zwolnić tylko podanie napięcia zasilającego mające miejsce w momencie wystąpienia zgodności pomiędzy „kluczem” i „zamkiem”). Ewakuacja jest wówczas istotnie łatwiejsza, niż gdyby trzeba było w pośpiechu mocować się z drzwiami zaryglowanymi w klasyczny sposób.