Jakie urządzenia potrzebne są do ręcznego wiercenia studni?

Jeżeli w pobliżu naszej działki budowlanej nie ma wodociągu, pozostaje nam budowa studni. Do wyboru mamy studnię wkręcaną, tzw. studnię abisyńską, kopaną studnię kręgową lub studnię wierconą. Najczęściej decydujemy się na ostatnie z wymienionych rozwiązań. Na działkach, gdzie mamy trudne warunki gruntowe, wiercenie studni korzystniej jest wykonać mechaniczną wiertnicą. W innych miejscach możemy postawić na wciąż popularne ręczne wiercenie studni. W naszym artykule skoncentrujemy się na tym drugim rozwiązaniu.

Ręczne wiercenie studni najprostszym sprzętem

Postanowiliśmy się przyjrzeć najprostszej metodzie ręcznego wiercenia studni. Skład podstawowego sprzętu, którego potrzebujemy, to jedynie kilka elementów. To stalowa ślimacznica o długości kilkudziesięciu centymetrów i średnicy około 20 cm, stalowy prowadnik wykonany z zamkniętego stalowego kształtownika o przekroju kwadratu, pręt do obracania prowadnika, stalowa linka. Jak to działa? W otwór o kwadratowym przekroju, który przechodzi przez oś stalowej ślimacznicy, umieszcza się prowadnik. Na prowadnik nakłada się prostopadły do niego pręt, którym całość jest obracana i wkręcana w ziemię. Zwoje ślimacznicy do wiercenia studni są na tyle gęste, że gdy wyciągamy ją z wierconego otworu, wyjmujemy jednocześnie urabianą ziemię. Wraz z tym, jak prowadnik ze ślimacznicą jest wgłębiany w grunt, profil prowadnika jest przedłużany o kolejne elementy. Do ślimacznicy zamocowana jest stalowa linka – po kilku lub kilkunastu obrotach za pośrednictwem linki narzędzie wiercące jest wyjmowane, oczyszczane z zebranego gruntu i ponownie wprowadzane w wiercony otwór.

Gdzie możemy wywiercić ręcznie studnię?

Jak mówi nam przedstawiciel Przedsiębiorstwa Robót Instalacyjnych „Żyrardów” z Warszawy, pozwolenia na budowę wymagają studnie głębsze niż 30 m oraz studnie, w których pobór wody przekracza 5 m3 na dobę. Trzeba przy tym zaznaczyć, że zgodnie z obowiązującymi w Polsce przepisami i Rozporządzeniem Ministra Infrastruktury dot. warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie, zawsze musimy zachować odpowiednią odległość od kilku elementów. Odległość wierconej studni od granicy działki to 5,0 m, a odległość od osi przydrożnego rowu to 7,5 m. Kolejny dystans do zachowania to odległość 15,0 m od budynków inwentarskich oraz związanych z nimi szczelnych silosów, zbiorników do gromadzenia nieczystości, kompostu i innych podobnych szczelnych urządzeń. Wiercona studnia nie może znajdować się bliżej niż 30 m od najbliższego przewodu rozsączającego indywidualnej kanalizacji, jeśli odprowadzane są do niej ścieki oczyszczone biologicznie w stopniu określonym w przepisach dot. ochrony wód. Ostatnie punkty w tej części Rozporządzenia to nieutwardzone wybiegi dla zwierząt hodowlanych, najbliższy przewód rozsączający kanalizacji lokalnej bez urządzeń biologicznego oczyszczania ścieków i granica pola filtracyjnego – tu minimalna odległość to 70 m.