Faszynowanie brzegów zbiorników wodnych – kiedy warto je wykonać?

Pomimo że przeplotka wiklinowa lub sosnowa może sprawiać wrażenie prymitywnej metody umacniania brzegów rzek czy stawów, trudno znaleźć inny – równie naturalny i skuteczny sposób okiełznania wód. Starannie przebrane pędy są odporne na złamanie, elastyczne i wytrzymałe, dzięki czemu stanowią nieocenioną ochronę przed żywiołem wody. Sprawdźmy, na czym dokładnie polega technika faszynowania brzegów.

Z czego zrobiona jest faszyna i jak wybrać odpowiedni materiał do umocnień?

Faszynowanie brzegów polega na wbijaniu drewnianych kołków w ok. półmetrowych odstępach, a następnie przeplataniu między nimi faszyny. Podstawą prawidłowego umocnienia brzegów jest dobór zdrowych witek i pozbycie się odstających gałązek za pomocą ostrego nożyka. Najczęstszym błędem popełnianym przez niedoświadczonych faszyniarzy jest niestaranna selekcja witek: zbyt cienkie mogą złamać się w czasie umacniania brzegu, zaś zbyt grube – sprawiać trudności przy spleceniu. Do wyrobu faszyny nadają się wyłącznie proste i gładkie witki o zestandaryzowanej średnicy przekroju. Specjaliści z firmy Ireneusza Napierały, specjalizującej się w wyrobie faszyn i kołków melioracyjnych, wykorzystują wyłącznie zdrowe pędy wikliny wierzb, sosny, świerku oraz niektórych drzew liściastych m.in. dębu i leszczyny.

Faszynowanie brzegów – gdzie znajduje zastosowanie i dlaczego warto je wykonać?

Faszyna znajduje szerokie zastosowanie w branży hydrotechnicznej oraz przy melioracjach. Chociaż jej głównym zadaniem jest umacnianie skarpy zbiorników wodnych, może być wykorzystywana do budowy obiektów regulacyjnych, takich jak płotki oraz tamy faszynowe. Jej naturalny charakter czynią z niej niezbędny element konstrukcyjny wielu regulacji wodnych.
Uwaga! Wytrzymałość umocnienia z faszyny zależy od wielu czynników, niemniej przy odpowiednim przygotowaniu i wykonaniu okres użytkowania wynosi średnio 2-3 lata. To zdecydowanie skuteczniejsza metoda niż chociażby nasadzenia roślinności.