Artykuł sponsorowany Rola terapeuty w metodzie ustawień systemowych Berta Hellingera

Rola terapeuty w metodzie ustawień systemowych Berta Hellingera

Metoda ustawień systemowych Berta Hellingera wymaga od terapeuty ogromnej empatii, neutralności oraz zdolności do wnikliwej analizy obserwowanych zjawisk. Tylko w ten sposób możliwe jest rozwikłanie układu reprezentantów tak, aby pacjent zrozumiał, w czym tkwi problem oraz uzyskał możliwość zrozumienia zarówno toku swojego myślenia, jak i nastawienia do członków swojego systemu – rodziny.

Istotna rola terapeuty

Rolą terapeuty w metodzie ustawień systemowych Berta Hellingera jest przede wszystkim obserwacja. Podczas terapii tą metodą powstają pewne zjawiska, w których obliczu należy znacząco ograniczyć formułowanie wniosków oraz interpretowanie. Terapeuta musi być wolny od wcześniejszych oczekiwań, wyobrażeń czy impulsów, a także ocen. Nie może usilnie odczuwać chęci niesienia pomocy poprzez zmianę pacjenta lub jego otoczenia. Tym niemniej jego neutralność musi być czasem łamana – sugerowane jest, by stawał po stronie wykluczonych, a także sprawców zła, pominiętych ofiar czy postaci demonizowanych. Punkt widzenia pacjenta jest oczywiście bardzo ważny, ale terapeuta nie może koncentrować się wyłącznie na nim. Musi patrzeć szerzej, na cały system, w jaki uwikłany jest jego pacjent. Twórca metody, Bert Hellinger, nazywa takie podejście empatią systemową. Metoda ustawień systemowych rodzi dla terapeuty mnóstwo okazji do popełnienia błędów, dlatego ważne jest, by korzystając z niej postawić na wyspecjalizowaną w niej placówkę, taką jak Instytut Ustawień Systemowych Sp. z o.o.

Czym zajmuje się terapeuta w trakcie terapii ustawieniami systemowymi?

W trakcie samego rozwiązywania uwikłania, gdy reprezentanci członków rodziny zostaną już ustawieni przez pacjenta, terapeuta stawia pewne hipotezy. Sprawdza je modyfikując układ reprezentantów, a także wprowadzając nowych oraz zadając odpowiednie pytania. Wszystko to musi robić w sposób niezwykle ostrożny, kierując się empatią systemową – całościowym obrazem systemu. Istotne jest także to, co mówią i robią reprezentanci znajdujący się w tej swoistej konstelacji, nawet jeśli chodzi o ich najdrobniejsze gesty. Oddziaływania występujące między członkami rodziny pacjenta występują także w ustawieniu, wpływając na zachowanie reprezentantów i pozwalając na unaocznienie nieznanych wcześniej związków oraz wzajemnych relacji, często podświadomych. Oczywiście metoda ustawień nie ma na celu rekonstrukcji życia pacjenta. Chociaż terapeuta stara się zidentyfikować, z którym reprezentantem pacjent utożsamia się najbardziej, unika jednak przypisywania im twardych ról. Istotą metody ustawień systemowych jest bowiem bazowanie na związkach międzyludzkich, które w innego typu terapii trudno jest wydobyć. Reprezentanci odczuwający mimo woli pewne emocje w stosunku do innych reprezentantów ukazują zależności panujące w rodzinie pacjenta, nawet jeśli trudno jest je dostrzec na pierwszy rzut oka. Dochodzi wówczas do kondensacji czegoś, co jest właściwą przyczyną problemu, a do czego trudno byłoby dojść w innych metodach terapeutycznych.

Podziel się

Szukamy klientów

Podpowiadamy jak zdobyć klientów. Sprawdź!

Reklamuj się u nas